വസന്തത്തിന്‍റെ ഫറവോ....

പൂമ്പാറ്റയും പൂമ്പൊടിയും ഇല്ലാത്ത
കാലങ്ങള്‍ക്കുശേഷം, ഒരിക്കല്‍...
പൂക്കള്‍ വീണ്ടും വിരിഞ്ഞു...
അവയുടെ സുഗന്ധത്തില്‍
കണ്ണടച്ച് നില്‍ക്കെ,
നിങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു...
"വസന്തം ..വന്നു...
  ജനങ്ങളുടെ വസന്തം....."

കോള്‍മയിര്‍ കൊണ്ടു....
കണ്ണീര്‍ പൊടിച്ചു,
മുഷ്ടി ചുരുട്ടി അലറി.....
"ജയിക്കട്ടെ ജനങ്ങള്‍......
തകരട്ടെ ഏകാധിപത്യകിരാതാന്മാര്‍......".."

അധികം കഴിഞ്ഞില്ല....
ഇലകള്‍ കൊഴിഞ്ഞു...
പൂക്കള്‍ വാടി....
പറന്നെത്തിയ പൂമ്പാറ്റകള്‍
ദുര്‍ഗന്ധം കൊണ്ടുവന്നു....

അപ്പോള്‍ നിങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു....
"വസന്തം...വന്നു വസന്തം...
 പുതിയ ഫറവോയുടെ വസന്തം..."


(സമര്‍പ്പണം : പുതിയ ഇജിപ്റ്റ് ഫറവോ മോര്‍സി ഒന്നാമന്....)

ഗാസയിലെ വെടിയൊച്ചകള്‍.... ..

നിസ്സഹായരുടെ ചോരകൊണ്ട്
തെരുവില്‍  പ്രളയക്കെടുതി...
ചോര കോരിക്കുടിച്ചു ദാഹം തീര്‍ക്കാന്‍,
കുരിശു യുദ്ധങ്ങളിലെ ചേകവന്മാര്‍.........

തെരുവിനപ്പുറവും,
തെരുവിനിപ്പുറവും,
മതങ്ങളുടെ ഗിനിപ്പന്നികള്‍,
കൊമ്പുകോര്‍ത്തു ചത്തു..

നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ കണക്കുകള്‍,
കൂട്ടിയും കുറച്ചും,
ദൈവങ്ങള്‍ തീന്മേശക്ക് ചുറ്റുമിരുന്നു
തമാശ പറഞ്ഞു, വീഞ്ഞു കുടിച്ചു,..

ഗാസയില്‍ വെടിയോച്ചകള്‍ക്ക് മീതെയുയര്‍ന്ന
അമ്മമാരുടെ നിലവിളിയോച്ചകള്‍ കേട്ട് ,

മത്തുപിടിച്ച ദൈവങ്ങള്‍ കണ്ണടച്ചുറങ്ങി...!!!

അനുഭവങ്ങള്‍....

സ്നേഹത്തിന്‍റെ വ്യാപ്തി അളക്കാന്‍ പോയവന്‍ ,
തിരുച്ചു വന്നത്,
മൈക്രോസ്കോപ്പുമായിട്ടാണ്...!!!!

സ്വര്‍ഗം തേടി പോയവന്‍,
തിരിച്ചു വന്നത്,
നിത്യാഗ്നിയിലെറ്റ പൊള്ളലുമായാണ്...!!



നന്മ തേടി പോയവന്‍,
തിരിച്ചു വന്നത്,
തുന്നിക്കെട്ടിയ ഹൃദയവുമായാണ്.....!!!

അറിവ് തേടി പോയവന്‍ ,
തിരിച്ചു വന്നത്
സ്ലയ്റ്റും  മഷിത്തണ്ടുമായാണ്.....!!!

എന്നെ തിരക്കിപ്പോയ ഞാന്‍,
തിരിച്ചു വന്നത്,
ഞാനില്ലാതെയാണ്......!!!

മരണം...!!!

അപ്പൂപ്പന്‍ മരിച്ചു..
അച്ഛന്‍ ഫെയ്സ്ബുക്കില്‍ അപ്ഡേറ്റ് ചെയ്തു....
ചെറുമകന്‍ സ്റ്റാറ്റസ് 'ലൈക്‌' ചെയ്തു....
ചെറുമകള്‍ കമന്റി...
"റസ്റ്റ്‌ ഇന്‍ പീസ്‌, ഓള്‍ഡ്‌ ബോയ്‌......"..........!!!!"..!!!!"

അപ്പൂപ്പന്റെ ആത്മാവാകട്ടെ,
ഒരു ഫേസ്ബുക്ക് പേജിനായി,
ഗതികിട്ടാതെ ഗൂഗിളില്‍
അലഞ്ഞു നടന്നു.....!!!

പ്രവീണ്‍

Documentary : STATE OF THE ART..

Watched Anant Mahadevan's short documentary ' STATE OF THE ART" at Global Film Festival today. The film was based on the Bullfights happen in Spain...
But internally it depicted the hypocrisies and complexities of human mind...

On one side,
we love dogs, we care for them..
Same people,
in those big amphitheatre,
cheer for the blood spilling out of the bull...
Why this dual behaviour...??

The documentary also shows the irony of art and art structures which we enjoy, drawing parallels between Flamingo dance and the desperate moves of the bull.....

And we think we show our manliness and bravery by these acts...
But inside...
We are the biggest cowards...
We are showing that by those atrocities to the helpless animals....

And it is not only the bullfights in Spain..
There are many parallels one can draw between this and several inhuman customs and rituals we follow and being at the same time we act like civilised, sensitive modern man...

HYPOCRITES,...
THY NAME IS HUMANITY....

യാത്ര

യാത്ര,
ലക്ഷ്യത്തിലേക്കാവണമെന്നു
സമൂഹം...

യാത്ര,
ലക്ഷ്യമന്വേഷിക്കാനാണെന്നു
ഗുരു....

യാത്ര,
ലക്ഷ്യമില്ലാത്തതാണെന്നു ,
സ്വയം....

യാത്രയ്ക്കിടയില്‍,
ഒരിക്കല്‍,
തിരിച്ചറിവിന്‍റെ നാമ്പുകള്‍
പൊട്ടി മുളച്ചപ്പോളറിഞ്ഞു,

"യാത്ര
 മാത്രമാണ്,
 ലക്‌ഷ്യം..."

ചൂട്....

ചിരിക്കാന്‍ മറന്നുപോയ
ബാല്യത്തിന്‍റെ ചൂടേറ്റിട്ടാവാം,
ഇന്നും ,
ഈ തണുപ്പത്തും...
വിറയ്ക്കാതിരിക്കുന്നത്.....!!!!

ഓര്‍മകളോട് നന്ദിയുണ്ട്...
വെയിലത്ത്‌ വാടാതെ,
വേണ്ടുവോളമീ
കണ്ണീരിന്‍റെ ചൂട് ,
കനല് പോവാതെ കാത്തുവെച്ചതിന്....

കൂട്ടുകാരി,
നീ പേടിക്കണ്ട..
ആരും..
ഇന്നേ വരെ...
ഈ തണുപ്പത്ത്...
ചൂടേറ്റ് ചത്തിട്ടില്ല....!!!

Wind..

Why again when the wind blows,
I keep my windows closed.....

Why again when there is nothing in air,
I open my windows....

May be, I like to 
Long for wind..
Than..
Being in the wind..

ഓലവേലിയുടെ അരികില്‍ ഒരോര്‍മ...!!!

അന്ന് ഒന്നാം ക്ലാസ്സിലായിരുന്നു...

സ്കൂളിന്റെ തെക്ക് കിഴക്കേ വശത്തു വേലി കെട്ടി മറച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു....
ഒടിഞ്ഞു പൊളിഞ്ഞ ഒരു ഓലവേലി...
സ്കൂള്‍ കെട്ടിടത്തോട് ചേര്‍ന്ന് ഭാഗത്ത് , വേലി അല്പം വളഞ്ഞു നിന്നിരുന്നതിനാല്‍ , ഒരു കൊച്ചു മൂല ഉണ്ടായിരുന്നു അവിടെ...
ഏകദേശം ഒരു സ്കൊയര്‍  മീറ്റര്‍ ഉണ്ടാവും...
ആരും പെട്ടന്ന് കാണാത്ത സുരക്ഷിതമായ ഒരു താവളം...

ഒരു ദിവസം , ഉച്ചയൂണ് കഴിഞ്ഞ സമയം...

കൂടെ ആരാണെന്നു വ്യക്തമായി ഓര്‍ക്കുന്നില്ല....

ആ താവളത്തില്‍ , ഞാനും ആ സുഹൃത്തും ഉച്ചക്ക് ശേഷം ക്ലാസ്സില്‍ കയറാതെ മാന്യമായി ഇരുന്നു കളിച്ചു...
...ഉറക്കെ ചിന്തിച്ചു...
..കൂട്ടിയിട്ട ബള്‍ബുകള്‍........
..ബള്‍ബുകള്‍ക്കുള്ളിലെ ഫിലമെന്റുകള്‍... ....
..ഒഴിഞ്ഞ തീപ്പെട്ടികൂടൂകള്‍...
..ഒക്കെ കൌതുകവും അത്ഭുതവുമാവുകയായിരുന്നു....


പിന്നെ പെട്ടന്നാണ്,  ക്രീയതമാകത താറുമാറായത്....
നീണ്ട ചൂരലുമായി 'ഇടുക്കള സര്‍....'..
ചൂരല്‍ ഉയര്‍ന്നു താണ്..കൂടെ ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയവും...
നിമ്നോന്നതങ്ങളില്‍ ഞങ്ങളുടെ കരച്ചില്‍ , ആ വൈകുന്നേരത്തെ സംഗീത സാന്ദ്രമാക്കിയിട്ടുണ്ടാവം....!!!
അകലെ കൂട്ടുകാര്‍ ചെവിപൊത്തി തുറിച്ചു നോക്കി...
അടിയിട്ടതിന്‍റെ കണക്ക്  തീര്‍ക്കാന്‍ ബാക്കിയുള്ള മറ്റു  ചിലര്‍ ഗൂഡമായി ചിരിച്ചു...

അന്ന് വേദനിച്ചത് ,ശരീരം....
ഇന്ന് ആ ഓര്‍മകളില്‍ മനസ് വേദനിക്കുന്നു...

(വേദനിച്ച ഓര്‍മകള്‍ക്കും...
ഇന്നെത്ര മധുരമാണ്....!!!!!)

കാത്തിരിപ്പ്‌....

കൂടിനുള്ളിലെ കുഞ്ഞിക്കിളിക്ക്,
മരം ,
വെയിലത്ത് വിശറിയും,
മഴയത്ത് കുടയുമായിരുന്നു....

ഒടുവിലോരിക്കല്‍,
ചിറകുവിരിഞ്ഞ പക്ഷിക്കുഞ്ഞ്,
തിരിഞ്ഞുനോക്കാതെ പറന്നുപോയി...

കൊഴിഞ്ഞുപോയ തൂവലോരെണ്ണം,
കൂട്ടില്‍ മറച്ചുപിടിച്ചു മരം,
ഒലീവിലയുമായി തിരിച്ചുവരുന്ന
പക്ഷിക്കായി കാത്തിരുന്നു....!!!!

LONGING....

It Shakes me...

It Penetrates me...

It Shivers me...
And it disintegrates me...

Still I long for it....

For the smell of my 'past',

Gone away with it ......
And to live that once again...

Still ...
I long for the WIND....!!!!

THAT WAS A GREAT WALK.....

A GREAT WALK...
........................

That was a great walk, Indeed..
Walk by those who were underprivileged...
Walk by those who were voiceless...

Walk by those who were sidelined...
Walk by those who we see in the sideways of the road, where our four wheelers claimed to be theirs....

They were the ones who protected the forests...
Who took care of the greenness..
They were the Gods....
Who gave us rain...gave us water....and gave us air...

Still we forgot them...
We started destroying their livelihoods....
We mined out all those pristine greenness..
We thrashed all those biological richness...
We were blind of Development...
We were blind of fat packed paychecks..
We were blind of fictitious stocks...
We were blind of luxuries of life...

But they on the other side,
Starved...
Cried..
Died...
....

But One day...
One day, they took over the road...
They asked for what was rightly theirs ...
And they started walking...

They walked in the sunlight..
They walked in the moonlight..

In the way,
Some of them collapsed..
Some of them might not have stood again...
Still they walked....
Walked for what is right...

And in front of them,
there was that man...
Walking swiftly...
Walking confidently....

He knew for sure that.....
He was in a fight...
Not a holy fight where heaven is assured for him...
But fight for the ones,
who lived in the hell called earth...
And to bring heaven for them..

He became the voice for the voiceless...
And that voice became the great shout..
And finally shook the great walls of Delhi..

And in the end of the walk...
They had won...
They had won their rights...
They had won their lives..and their livelihoods...

That was a great walk, Indeed..
And in the end they walked back with dignity......

SLAVE

Conscience showed me the pains of the past....

Also the futilities of the future...

And I chose to pain...

It showed me the comfort of heaven...

Also the fire in the hell...

And I chose the hell...

It made me to love..

Also to hate...

And I chose to love... 

It made me a master....

Also a slave of itself...

And I didn't choose to be a slave.. 

But there were no choices left for me...!!!

ഫേക്ക്....

വിശപ്പിനെയും
വിരഹത്തെയും
വാക്കുകളില്‍
വാരിക്കൂട്ടി
കവിതയുണ്ടാക്കി
ഫേസ് ബുക്കില്‍ 'ലൈക്കി'നായി
വില്‍ക്കുന്നു  ഞാന്‍.............. ......!!!.!!!!!!!!!.......!

വാക്കുകളുടെ മറവില്‍,
വിശക്കുന്നവന്‍
വിരഹിയോട് പറഞ്ഞു,
"ഇതാ ഇത് തിന്നോളൂ...."

വിരഹി,
വിശക്കുന്നവനെ,
വട്ടംചുറ്റിപ്പിടിച്ചു പറഞ്ഞു....
"എന്നും ഞാനില്ലേ കൂടെ...."

ഒടുവില്‍,...
കവിത,
വിരഹത്തിനായി വിശന്നിരുന്നപ്പോള്‍
കവിയാകട്ടെ,
വിശപ്പിനായി വിരഹിച്ചിരുന്നു...

വിട.....

നിലാവില്ലാത്ത രാത്രികളില്‍
നിശബ്ദമായ നിലവിളക്കായിരുന്നു
എനിക്കെന്നും നിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍.........

ഇന്ന്
നീയില്ലെന്നറിയുമ്പോള്‍
നക്ഷത്രങ്ങളിലോരോന്നിലും,
ഒരല്‍പം നിലാവെളിച്ചത്തിനായി
പരതുന്നു ഞാന്‍.......

എങ്കിലുമെനിക്കറിയാം...
പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ  കോണിലെവിടെയോ,
ഒരു ചെറു മന്ദസ്മിതവുമായി
നീ സൂര്യന് പ്രകാശമേകുന്നുണ്ടാവുമെന്ന്......

കാലചക്രമെന്നെ
നിന്‍റെ സൌരയൂഥത്തിലെ
തമോഗര്‍ത്തമായി മാറ്റുന്നതുവരെ,
വിടനല്‍കുക, ഈ അന്ധന്....

ഇപ്പോള്‍ ആര്‍ത്തുചിരിച്ചോളൂ,
മരണമേ.....
കാലം നിന്നെയുമൊരിക്കല്‍
കൊല്ലുമെന്നറിയുക........!!!

വിട.....

EVOLUTION....

We were told the name of God
Whenever we resisted...

We were shown the luxuries of heaven
Whenever we questioned...

We were shown the ferociousness of hell
Whenever we resented...

Now..
We evolved ourselves.....
To became 'animals' once again.....
And to kill our own kind.....

UNWORLDLY ...WORDLY....

That was the day,
I walked along with the words....

And they carried with them,

the never ending search for love...

the never drying passion for love...
the never draining love for love...

And enlightened my darker self,

the futility of the search , i am in....

the futility of the wishes, i crave for...

For a moment or so,

I became what I ought to be....

And not what I sought to be..

That was the day,
I walked along with the words....
That was the day,
I walked away from the world....

Mehfil at IIT Delhi (21.09.12)

കുപ്പായം....

ഇട്ടുപോയ കുപ്പായങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍
നഷ്ടപെട്ടു പോയതില്‍,
എനിക്ക് 'ഞാനു'മുണ്ടായിരുന്നു....

കണ്ടുകിട്ടുന്നവര്‍ അറിയിക്കണ്ട...
എന്നെയറിയാതെ,
'ഞാന്‍' എവിടെയെങ്കിലും
ജീവിച്ചുപൊയ്ക്കോട്ടെ....
വീണ്ടും കുപ്പായങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍
വീര്‍പ്പുമുട്ടാന്‍ ഇടവരാതിരിക്കട്ടെ....

അല്ലെങ്കിലും,
എനിക്കാരായിരുന്നു ഞാന്‍... ?
ഒന്നുമായിരുന്നില്ല...
ഒരിക്കലും....

ഇട്ടതും ഇടാത്തതുമായ...
കുപ്പായങ്ങളോടായിരുന്നുവല്ലോ,
എന്നുമെനിക്കടുപ്പം...

ആടുജീവിതം...ബെന്യാമിന്‍....

ഇന്ന് ഡല്‍ഹി പുസ്തകമേളയില്‍ പ്പോയിരുന്നു....വാങ്ങിയ കൂട്ടത്തില്‍ ബെന്യാമിന്‍ന്‍റെ 'ആടുജീവിതവു'മുണ്ടായിരുന്നു...

അത്താഴത്തിനു ശേഷം തുടര്‍ച്ചയായി നാലു മണിക്കൂര്‍.... കൊണ്ട് ആട്‌ജീവിതം വായിച്ചു തീര്‍ത്തു....തികച്ചും തീവ്രമായ ഒരു ജീവിതത്തിന്റെ പകര്‍പ്പെഴുത്ത്....മലയാളത്തിനു തികച്ചും അന്യമായ ഒരു ജീവിതം...
സ്വപ്നങ്ങളുടെ ഭാരവും പേറി അറബിനാട്ടില്‍ എത്തപ്പെട്ടു..ഒടുവില്‍ ആടുകളുടെ കൂടെ ഒരു നിഷ്ടുരനായ അറബിയുടെ അടിമയായി ജീവിച്ച ഒരു പാവം മനുഷ്യന്‍റെ ചോരവീണ കഥ....

ബെന്യാമിന്‍ പറയുന്നു..

" നാം അനുഭവിക്കാത്ത ജീവിതങ്ങളെല്ലാം
  നമുക്ക് വെറും കെട്ടുകഥകള്‍ മാത്രമാണ്..."

..ശരിയാണ്...
..വെള്ളം കുടിക്കാനില്ലാത്ത,
  കുളിക്കാനാവാത്ത....
  വിഷപ്പുള്ളവന്‍റെ കഥകള്‍...
  എനിക്കെന്നും കെട്ടുകഥകള്‍ മാത്രമായിരുന്നു....

കെട്ടുകഥകളില്‍ ജീവിക്കുന്ന നമ്മൊളൊക്കെ വായിച്ചിരിക്കേണ്ട ഒരു കഥ....

ചിന്തയും ചിലന്തിയും....

ചിന്തകളെന്നും.
ചുമരിലെ ചിലന്തിയെപ്പോലെ
വലകള്‍ നെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു...

മോഹങ്ങളുടെയും....
വ്യമോഹങ്ങളുടെയും ...
സ്വപ്നങ്ങളുടെയും....
സ്വത്വത്തിന്റെയും....
വിവിധ വര്‍ണങ്ങള്‍
കോറിയിട്ട വലകള്‍......... .......

ഇടവേളകളില്‍ ഇടക്കിടെ...
ഇടറിവീഴുന്ന നിമിഷങ്ങളില്‍....,
പണ്ടെങ്ങോ,
വഴിമാറി നടന്ന ബുദ്ധന്‍റെ വേദന,
വലയില്‍ വീണു വാവിട്ടു നിലവിളിച്ചു.....

"എല്ലാമെന്തിനുവേണ്ടി........?
 നെയ്തുകൂട്ടിയ ചീട്ടു കൊട്ടാരങ്ങളെത്ര
 നിമിഷത്തിന്‍റെ നാരുബലം പോലുമില്ലാതെ ചിതറിവീണിരിക്കുന്നു....
എന്നിട്ടുമെന്തേ, എല്ലാമറിഞ്ഞുകൊണ്ട്..
ഒന്നുമറിയാത്തപോലെ...വീണ്ടും .???...".

ഇടവേളകള്‍ക്കൊടുവില്‍,
ബുദ്ധന്‍ നിശബ്ദമായപ്പോള്‍..,
വീണ്ടും ചിന്തകള്‍,
വല നെയ്ത്തു തുടര്‍ന്നു..


മോഹങ്ങളുടെയും....
വ്യമോഹങ്ങളുടെയും ...
സ്വപ്നങ്ങളുടെയും....
സ്വത്വത്തിന്റെയും....
വിവിധ വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍
കോറിയിട്ട വലകള്‍..................


ചിതയിലോടുങ്ങും വരെ,
ചിന്തയും ചിലന്തിയും പിന്നെയും
കാലചക്രങ്ങള്‍ക്കൊപ്പമുരുണ്ടു.......

തിരുവോണ ചിന്തകള്‍...............................

മാവേലിയുടെ നാട്ടില്‍ നിന്നും കാതങ്ങള്‍ അകലെ ഒരു തിരുവോണം കടന്നു പോയി....ഡല്‍ഹിയുടെ മരവിച്ച മനസ്സില്‍ എവിടെ മാവേലി...എന്ത് തിരുവോണം.....

..മലോകരിവിടെ ഒന്നു പോയിട്ട് ഒരായിരം തരത്തിനും മേലെയാണ്...സ്വാതന്ത്ര്യദിനത്തില്‍ അങ്ങ് വെടി പൊട്ടിക്കുമ്പോള്‍ വഴിനിറയെ ത്രിവര്‍ണ്ണ പതാക വില്‍ക്കാന്‍ വെമ്പുന്ന വയറ് നിറയാത്ത കറുത്ത കുഞ്ഞുങ്ങള്‍////.....,........അവരെ കാണുമ്പോള്‍ ശീതികരിച്ച കാറിലിരുന്നു എന്നെ പോലെ പല ദേശാഭിമാനികളുടെയും ഹൃദയം രോമാഞ്ചം കൊള്ളാറുണ്ടെന്നത് ഒരു സോഷ്യലിസ്റ്റ്‌ എന്ന നിലയില്‍ ഞാന്‍ മറച്ചു വെക്കുന്നില്ല..

..പിന്നെ ഓണത്തിന് കൊഴുപ്പ് കൂട്ടാന്‍ പപ്പടം പോയിട്ട് പാര്‍പ്പിടം പോലും ഇല്ലാത്ത ആഗോളവത്കരണത്തിന്‍റെ അനാഥപ്രേതങ്ങളും.....

കള്ളവും ചതിയും ഉണ്ടാവേറെയില്ല.....തികച്ചും സത്യസന്ധവും സുതാര്യവുമായി തന്നെയാണ് കല്‍ക്കരിയും ത്രീജി  സ്പെക്ട്രവും ഒക്കെ ഇവിടുത്തെ ഉദാരമതികളായ നേതാക്കന്മാര്‍ പട്ടിണിപ്പാവങ്ങളായ അംബാനിക്കും മിത്തലിനും ശക്കാത്തു കൊടുത്തത്..പാവങ്ങള്‍ അതുകൊണ്ട് കാണം വില്‍ക്കാതെ ഓണമുണ്ട് കാണും.....

...പൊളി വചനങ്ങളുടെ കാര്യം പറയാതിരിക്കുകയാ ഭേദം.....ബഡായിയും യാഥാര്‍ത്ഥ്യവും തിരിച്ചറിയാന്‍ നാര്‍കോപരിശോധന തന്നെ വേണ്ടി വരും....

ആധികളും വ്യാധികളും ആര്‍ക്കും ഉണ്ടാവാറെയില്ല...അഥവാ ഉണ്ടായാലോ  സേവന തുരതയുമായി  അപ്പോളോയും ഫോര്‍ട്ടിസും മാക്സും പോലുള്ള മാലാഖമാര്‍  എപ്പോഴും  'കൈനീട്ടി' നില്‍ക്കുന്നുണ്ടാവും ....കൈകള്‍ നീണ്ടു നീണ്ടു കാലണ പോലുമില്ലാത്ത അനാഥപ്രേതത്തിന്‍റെ കീശ പോലും തപ്പിനോക്കും....സ്നേഹം കൊണ്ടാണെ....പ്രതിഫലേച്ഛയില്ലാത്ത  സേവനമല്ലേ......!!!!


എന്നാലും ....എന്‍റെ മാവേലി...
നിങ്ങളെന്തിനാ ആ നല്ല ഓര്‍മ്മകള്‍ തന്നിട്ട് പോയത്....
വെറുതെ വെറുള്ളവരെ  ഡസ്പ് ആക്കാന്‍......,......അല്ലാതെന്ത്.....

എന്തായാലും....
ജന്മാന്തരങ്ങള്‍ക്കിപ്പറത്തുള്ള
ഒരു പ്രജയെന്ന  പേരില്‍,
 ഈ ഭൂലോകത്തിലെ
എല്ലാ മലോകര്‍ക്കും,ഞാനും നേരുന്നു
എന്‍റെ ഓണാശംസകള്‍...................,....


വിട ...
പ്രവീണ്‍

ചരിത്രം...

ചിതലരിച്ച ചരിത്രമാണെന്നും
ചിന്തകളെ ചിലന്തിവലകള്‍ക്കുള്ളില്‍
തളച്ചിട്ടത്...

എങ്കിലും....
ചികഞ്ഞു , വീണ്ടും വീണ്ടും,
ചിരിച്ചമിര്‍ത്ത ദൈവത്തിന്‍റെയും....
ചത്തോടിങ്ങിയ പ്രഭുത്വത്തിന്‍റെയും...
ചവിട്ടികൂട്ടിയ പ്രജകളുടെയും....
ചലനമില്ലാത്ത താളുകള്‍...... ....!!!!!!

ഒടുവില്‍.......
ചരിത്രങ്ങളെയും
ചരിതങ്ങളെയും
ചിതയിലിട്ടു ചികഞ്ഞപ്പോള്‍ ,
ചാരത്തിന്‍റെയുള്ളില്‍ കെട്ടുപോയതിലെന്‍റെ
ചിരിയുമുണ്ടായിരുന്നു.......

സ്വര്‍ഗം...

നിരലംബന്‍റെ നെഞ്ചു പിളര്‍ന്നവനോട് 
നൂറ്റാണ്ടുകളായി ദൈവം പറഞ്ഞു...
"എന്‍റെ സ്വര്‍ഗം നിനക്കാണ്.."

വീണ്ടും,
കുരിശു യുദ്ധങ്ങളിലും...
കുരിശില്ലാത്ത യുദ്ധങ്ങളിലും....
വാളുകള്‍ വയറുകള്‍ പിളര്‍ന്നപ്പോള്‍

വാപൊളിച്ചു ചോര കുടിച്ചു ദൈവം....
വളയിട്ട കൈകള്‍ ഞെരിഞ്ഞമര്‍ന്നപ്പോള്‍
വരുവാനിരിക്കുന്ന പുതുനാമ്പുകളെ
വകതിരിച്ചു കണക്കുകൂട്ടി ദൈവം....

ഒടുവില്‍...
യുദ്ധങ്ങള്‍ക്കൊടുവില്‍....,
കൂട്ടിയും കുറച്ചും
കിട്ടിയ
വട്ടപൂജ്യത്തിന്റെ
ഒത്ത നടുക്കിരുന്നു
ദൈവം നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു...?...

"എനിക്കാര് സ്വര്‍ഗം തരും..."

ദാഹം...

എന്നും
എക്കാലവും....
മതങ്ങള്‍ കൊമ്പുകോര്‍ത്തപ്പോള്‍,
മരിച്ചവരും....
മറക്കപ്പെടുന്നവരും....
മജ്ജയും...
മാംസവുമുള്ള
മനുഷ്യര്‍ മാത്രമായിരുന്നു.....

അപ്പോഴോക്കെയും...
ദൈവങ്ങള്‍ ,
വര്‍ഗീയതയുടെ മണലാരണ്യത്തില്‍,
ഒഴുകിയെത്തുന്ന
ചൂടുള്ള
ചുവന്ന ചോര
ചുണ്ടോടടുപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...

ഒടുവില്‍ .......
യുദ്ധങ്ങള്‍ക്കൊടുവില്‍....
ഒരിക്കലും ദഹിക്കാത്ത...
ഒരിക്കലും ശമിക്കാത്ത.....
ദയാഹീനമായ ദാഹവുമായി
ദൈവം മാത്രം
അവശേഷിച്ചു......

"ENCOUNTERING" THE TRUTHS....

(For last few days, I was away from the virtual world of facebook and blogs..enjoying freedom of loosing attachements....as a small,silent death....
But,...today,on seeing this news report on 'THE HINDU', I found no longer able to keep silent.......)


Yesterday most of the national dailies were happily flashing news about killing of 20 Maoists by heroic CRPF commandos....and reading through them , most of the middle class Indians must have also become happy.


Today, the aftermath of the shooting was reported by HINDU with glimpses of mourning people comprises of the deprived, underprivileged class of DALIT 'tribals'...who are still untouchable to the civic society most of us belong to....

Villagers carrying a dead body

The report states how a peaceful gathering of villagers were crushed by the CRPF jawans.... shooting at unarmed villagers....raping young children.... 

Relatives mourning around a corpse

Needless to say, our CRPF heroes can very well judge insurgency even in a 12 yr old girl and in no time successful in wiping off life from her body with a single bullet.............Or even sometimes they even resort to raping the children for draining the Maoism from their minds.....

Pity...Its a real pity that I belong to this nation having history of peaceful tolerance, gone into the hands of machine gun maniacs , and killing its own citizens....


How can these kind of acts can be differentiated by that done by the religious fanatics in our neighbourhoods ...???...No ...Both are same...and both places the innocents are killed and tortured for no fault of theirs...

May be time had come up for those who rule to look for a political, economical and social solution to the problem of Maoism...It is blinding oneself to believe that Maoism can be tackled by a military solution...

What needed now is :- 

1. the constitutional upholding of tribal rights of those places where these unfortunate sons & daughters  of nature belongs
2. stopping the corporate plunder of nature and its resources, which were saved for us by the forefathers of these same tribals.
3. Renunciation of military action and resort to nonviolent means of change through education and through the Maoists can be brought to the main stream and not their guns...
4. Those forests, which our developmental extremists want to plunder are there for thousands and thousands of years, hosting the greens required for our own existence...let them remain for the future Indians also...let the indices of GDP not dictate our humanity 

I sincerely hope as like you that may be in the near future my India will be a secular, socialist and democratic country which treats everyone equal without prejudices of caste,creed and colour.....

Lajja (Shame) ..by Taslima Nasrin...

Lajja (Shame) ..by Taslima Nasrin...

Read it..
Pained by it...
Agonized by it...
Angered by it....

One of the most painful books I have read...Eventhough the story revolves around the aftermath of  Babri Masjid demolition in Bangladesh, it carries the sequence of unfortunate events since independence which transformed a country conceived as a secular republic to a religious republic...with subsequent curtailments in the freedom of religion and freedom of thought...

The book made me realize how happy that I am for taking birth in this wonderful secular nation..i.e INDIA, inspite of all its shortcomings...

For giving me freedom...
freedom to be an athiest...
freedom to an agnost....
freedom to disbelieve in the 330 million Gods..
freedom to disbeleive in Father and Son...
freedom to disbeleive in the Prophet....

And at the most ..
freedom to question and reason
and to find the truth myself.....

I felt immense shame and angry for all those with all colours of flags for killing the fellow species in the name of God...

God, in  its present form, I perceive as the most dreadful creation of human being, more poisonous than the bomb burst at Nagasaki...

I felt moved by courage of Taslima Nasreen, being a female herself,wrote this book inspite of the  strong opposition she faced from the fanatics...

Thankyou..Taslima..for reminding me of the freedom I do possess in this  land, where I live....

INTO THE WILD...by John Krakauer

Last few days I was reading the book ,'Into the wild' by John Krakauer.. The adventrous story of 23yr old young man,Christopher McCandless who left his home for an expedition into the mountaineous Alaska without a single penny in his hand...He was in search of the meaning of his life..away from the societal concepts of success and acceptability....And alone, he walked into wild...lived in the wild and in the end died in the wild...Wildly.... 

In the life we seldom seek real experiences...we seek experiences which comes as new lines in a CV or in a linkedin profile or as new job porition or as new educational qualification....We forget ask to ourselves, is it the experience I have longed for...? And we continue to the rat race...(Somebody said, who ever wins the ratrace, is still a rat...)

Evethough tragic in the end,the book was a great inspiration for whosoever thinks liberally in a world so much entangled with donot's and shouldn'ts...One can easily see a parallel between McCandless's Mind and the mind of Thoreu, who left his home and lived in a forest near a pond and came up with most lovely creation ...the Walden....

Highly recommended...(Sometimes we may get  a little horrified by the end.....Then that thought will come to us...One day One day , even Barack Obama have to die...)

The book had a good collection of very nice quotes...The link is here..http://www.goodreads.com/author/quotes/1235.Jon_Krakauer

But I  felt moved by the quote which I put as tiltle of this note...

"Career's is a 20th Century Invention, and I don't want one!"...

This is the bus where he had surpassed his last horrifying moments

Praveen P

Flying without Wings........

Me,the wingless butterfly
floating in wings of wind....

Neither know where to go...
Nor know where not to go....

In the wildness of the wingless freedom,
I seek that crumbled old chariot...
the chariot without the horses of destiny....
the chariot without the horses of desire...

Me,the colorless butterfly
seeking blindness from a colored world...!!!...

Views.......

Laying her head on my shoulders, she murmured...

"Look ...there is light again."I looked up...

There was an infinitum of darkness in my front...

So deep that even I found myself no different from it..

I shook my head, .."No"....

She came closer and placed her face to my face...

"See...there is it...", pointing her lean hands....

Again my eyes wandered in the darkness..

"NO.."...I was angry..

She smiled...(She always does that when I am angry..)

And then turned around...

Slowly in the wind,i tasted the sweetness of her lips....

Then with my closed eyes...

I saw darkess withering away through her flying darker hair,

which covered my face...

And there I felt the light...the "LIGHT OF LOVE"...

And for the first time I knew ,

I was blind with my eyes wide open......

And for the first time I knew ,

the vison and visibility were not the same....

Praveen P