നിലാവില്ലാത്ത രാത്രികളില്‍
നിശബ്ദമായ നിലവിളക്കായിരുന്നു
എനിക്കെന്നും നിന്‍റെ കണ്ണുകള്‍.........
ഇന്ന്
നീയില്ലെന്നറിയുമ്പോള്‍
നക്ഷത്രങ്ങളിലോരോന്നിലും,
ഒരല്‍പം നിലാവെളിച്ചത്തിനായി
പരതുന്നു ഞാന്‍.......
എങ്കിലുമെനിക്കറിയാം...
പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ കോണിലെവിടെയോ,
ഒരു ചെറു മന്ദസ്മിതവുമായി
നീ സൂര്യന് പ്രകാശമേകുന്നുണ്ടാവുമെന്ന്......
കാലചക്രമെന്നെ
നിന്‍റെ സൌരയൂഥത്തിലെ
തമോഗര്‍ത്തമായി മാറ്റുന്നതുവരെ,
വിടനല്‍കുക, ഈ അന്ധന്....
ഇപ്പോള്‍ ആര്‍ത്തുചിരിച്ചോളൂ,
മരണമേ.....
കാലം നിന്നെയുമൊരിക്കല്‍
കൊല്ലുമെന്നറിയുക........!!!
വിട.....
4 comments:
വരികള്‍ നന്നായി. കൂട്ടുകാരിക്ക് നിത്യശാന്തി ലഭിക്കുവാന്‍ പ്രാര്‍ഥിക്കുന്നു.
വളരെ നല്ല കവിത ....
@Gireesh K S...പ്രാര്‍ത്ഥനക്ക് നന്ദി സുഹൃത്തേ....
@Joy Abraham...നന്ദി....
Post a Comment